به مناسبت هفدهم مردادماه سالروز شهادت شهید محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران که به‌روز خبرنگار، نام‌گذاری شده است بر خود وظیفه می‌دانم به پاسداشت تلاش‌های همکارانم در خط مقدم اطلاع‌رسانی، صمیمانه‌ترین تبریک‌ها را نثار پیامبران حوزه رسانه کنم. کسانی را وحی پیام‌رسانی را به اذن مردم گرفته‌اند و آگاهی بخشی را بر خود حجت قرار داده‌اند.

تقویم ورق خورد و رسیدیم به‌روز خبرنگار، روزی برای اقشاری که شاید در این شرایط کنونی، تنگناها و فشار اقتصادی، با مشکلات عدیده‌ای دست‌ وپنجه نرم می‌کنند اما دغدغه و هم‌وغمشان روایتگری و اطلاع‌رسانی برای رفع مشکلات جامعه است و اهتمام تزریق امیدهای زندگی برای همنوعان خود. افرادی که در کشاکش بحران‌ها و چالش‌ها از کرونا، سیل و زلزله تا حوادث غیرطبیعی و تحریم‌ها پای‌کار هستند و برای تهیه خبر و گزارش دل به حادثه می‌سپارند. اشخاصی که بر اساس سبک و سیاق حرفه‌شان، دنیا را بیشتر از منظر خبر میبینند از قاب رویدادها و حوادث...

زمان، شتابان درگذراست و هیچ نیرویی قادر به توقف آن نیست. روزها می‌آیند و می‌روند با یک‌چشم برهم زدنی 17 مرداد روز خبرنگار فرارسید. روزی برای پاسداشت قشری از جامعه که بدون وجود آن‌ها، مطالبه گری معنا ندارد.

به‌راستی چه زیباست اندیشه‌ای که در مقابل قلم زانو زند و واژه‌هایی که در خدمت بیان حق برآید.

با یک‌چشم برهم زدنی 17 مرداد فرارسید. روزی به نام خبرنگار. روزی که به‌اندازه موهای سرت برائت پیام تبریک می‌فرستند. روزی که تو را به عرش می‌برند و پرچم‌دار و طلایه‌داران جبهه آگاهی و چشم بینا و زبان گویای مردم می‌خوانند و ستایشت می‌كنند؛ و فردای این روز، به بهانه‌های واهی تو را از عرش به فرش می‌کشانند. درد مشترك خبرنگارانی که این حرفه را به‌عنوان شغل انتخاب کرده‌اند، كم نیست.

خبرنگاری یا روزنامه‌نگاری از آن دست شغل‌هایی است که تا در بطن آن قرار نگرفته بودم، از ابعاد این حرفه بی‌اطلاع بودم. سرنوشت این‌گونه رقم خورد که من نیز در صف روزنامه‌نگاران و خبرنگاران بایستم و بتوانم رسالت‌های این شغل را بیشتر لمس کنم.

تنها یک روز از انفجار ویرانگر بیروت پایتخت لبنان گذشته است. انفجاری که چندهزار زخمی و بیش از صد کشته برجای گذاشته و حجم عظیمی از ویرانی را در عروس شهر های خاورمیانه بوجود آورده است.

کار خبرنگاری را با روزنامه صبح ساحل از دوران دبیرستان و روی یک اتفاق شروع کردم.

استرس و اضطراب، هدیه همیشگی شغل خبرنگاری است.

روز خبرنگار فرصتی است تا اهالی رسانه دل‌مشغولی‌های‌شان را به گوش مردم و مسئولان برسانند.

امروز روز خبرنگار،روز من، روز همکارانم ، روز آن‌هایی که باخبر زندگی می‌کنند ، خبرساز هستند و به‌نوعی دستی به قلم دارند و با سرک کشیدن به سوژه‌های مختلف،آن را زنده می‌کنند، حتی در اکثر مواقع عامل خیر می‌شوند و با قلمشان  گمشده‌ای پیدا می‌شود...